Krakowski Szkolny Ośrodek Sportowy wspólnie z Miastem Kraków, Urzędem Ochrony Danych Osobowych oraz Akademią Kultury Fizycznej im. Bronisława Czecha w Krakowie zorganizował konferencję szkoleniowo-metodyczną „Bezpieczne dane dzieci i młodzieży oraz nowe kierunki rozwoju w obszarze kultury fizycznej”. Spotkanie skupiło dyrektorów szkół, nauczycieli, trenerów, prawników, psychologów i przedstawicieli administracji publicznej – osoby, które na co dzień współtworzą bezpieczne i wspierające środowisko wychowania, nauki oraz aktywności fizycznej dzieci i młodzieży.
W trakcie wydarzenia KSOS został uhonorowany odznaczeniem Rzeczniczki Praw Dziecka „Za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka”. Wyróżnienie to docenia wieloletnią, systemową pracę Ośrodka na rzecz bezpieczeństwa, godności i podmiotowości dzieci w środowisku szkolnym i sportowym. Równocześnie Akademia Kultury Fizycznej przyznała KSOS laur instytucjonalny za wkład w rozwój kultury fizycznej, promowanie aktywności ruchowej młodych ludzi oraz modelowe łączenie standardów prawnych z praktyką pedagogiczną i sportową. Oba odznaczenia mają charakter nie tylko prestiżowy, ale i programowy: są wyrazem zaufania oraz jasnym zobowiązaniem do konsekwentnej realizacji najwyższych standardów ochrony praw dziecka i jakości kształcenia fizycznego.
Organizatorzy postawili na całościową perspektywę: połączyli namysł nad ochroną danych i wizerunku dzieci, analizę zagrożeń cyfrowych oraz dyskurs o roli kultury fizycznej w rozwoju psychospołecznym. W ten sposób konferencja stała się forum, na którym kwestie prawne, technologiczne i zdrowotne zostały przetłumaczone na język konkretnych praktyk edukacyjnych i trenerskich. Uczestnicy otrzymali zarówno aktualny przegląd wymogów regulacyjnych i rekomendacji, jak i pakiet narzędzi do wdrożenia w szkole, klubie czy ośrodku sportowym.
Pierwszy blok koncentrował się na filarach bezpieczeństwa informacji o dzieciach w instytucjach edukacji i sportu.
• Ochrona wizerunku i danych dzieci w sieci – mec. Maciej Groń (Dyżurnet.pl NASK) przedstawił mechanizmy identyfikacji i reagowania na naruszenia, ze szczególnym uwzględnieniem ekspozycji wizerunku, nadużyć w mediach społecznościowych oraz kanałów współpracy z podmiotami reagującymi na incydenty.
• Podstawy prawne zgody – Paulina Dawidczyk (UODO) uporządkowała zasady pozyskiwania i dokumentowania zgód na przetwarzanie danych młodych sportowców i udostępnianie ich wizerunku, omawiając dobre praktyki informacyjne i minimalizację danych.
• Kodeksy postępowania – Agnieszka Kociełkiewicz (UODO) zaprezentowała kodeks jako narzędzie standaryzacji i podnoszenia jakości ochrony danych w sektorze sportu: od mapowania ryzyk, przez procedury, po kulturę zgodności budowaną w zespołach.
Wnioski płynące z tej części są jednoznaczne: ochrona danych nie kończy się na zgodzie. Obejmuje cykl życia informacji, rzetelne informowanie rodziców i opiekunów, szkolenia personelu i gotowość na incydenty – od ich wykrycia po komunikację naprawczą.
Druga część bloku UODO przeniósła uwagę na wyzwania ery algorytmicznej i ich konsekwencje dla szkół i środowiska sportowego.
• Mapa zagrożeń w cyberprzestrzeni – insp. Michał Pudło (CBZC) zarysował aktualną taksonomię ryzyk dotykających dzieci i młodzież, od inżynierii społecznej po nadużycia treściowe, z naciskiem na prewencję i edukację kompetencji cyfrowych.
• Implikacje prawne AI – mec. Mateusz Kupiec (Traple Konarski Podrecki i Wspólnicy) omówił konsekwencje stosowania narzędzi AI w obszarze edukacji i sportu, w tym kwestię legalności przetwarzania, przejrzystości modeli, odpowiedzialności i dokumentowania decyzji.
• Higiena cyfrowa jako bufor ryzyka – Magdalena Bigaj (Fundacja Instytut Cyfrowego Obywatelstwa) wskazała praktyczne interwencje łączące ograniczanie przeciążenia ekranowego z promowaniem aktywności fizycznej i rytmu dobowego korzystnego dla zdrowia psychofizycznego.
Ta część podkreśliła potrzebę równoległego myślenia o technologii i dobrostanie: szkoła i klub sportowy stają się dziś laboratoriami umiejętnego życia w świecie cyfrowym, gdzie reguły prywatności, etyki i odpowiedzialności współtworzą klimat wychowawczy.
Druga sesja AKF dopełniła perspektywę ochrony praw dziecka o argumenty płynące z fizjologii, psychologii i dydaktyki kultury fizycznej.
• Fizjologiczne podstawy korzyści z regularnej aktywności – dr hab. Łukasz Tota, prof. AKF omówił zasady doboru intensywności wysiłku i adaptacji wysiłkowych u dzieci.
• „Alfabet ruchowy” (physical literacy) – dr Agata Cebula przedstawiła koncepcję sprawności fundamentalnych jako kapitału rozwojowego, który przekłada się na trwałe nawyki prozdrowotne.
• Rola nauczyciela WF – dr Elżbieta Szymańska, dr Magdalena Majer wskazały, jak rozwijać motywację i kompetencje ruchowe, łącząc wymogi bezpieczeństwa z indywidualizacją procesu nauczania.
• Psychologiczne korzyści aktywności – dr hab. Joanna Basiaga-Pasternak, prof. AKF zwróciła uwagę na korelaty dobrostanu: samoregulację emocjonalną, poczucie sprawstwa i kompetencji społecznych.
W sumie wyłania się spójny obraz szkoły, która dba o równowagę: między ambicją wyniku a troską o zdrowie, między standardami a indywidualnym potencjałem dziecka.
Ważnym uzupełnieniem była sesja KSOS , w której uczestnicy przekuli wiedzę w konkret:
• Edukacja pływacka – dr Małgorzata Lipowska, Malwina Całka-Palczewska – metodyka nauczania i bezpieczeństwo na pływalni.
• Nowoczesna gimnastyka korekcyjna – dr Katarzyna Smoter-Widurek – programy kompensujące siedzący tryb życia.
• Pierwsza pomoc i bezpieczeństwo w szkole – Iwona Nowicka / Oleksiy Melnyk – gotowość na sytuacje nagłe i standardy postępowania.
• Szachy a rozwój poznawczy i społeczny – Kamila Kałużna-Turcza – jak gry logiczne wzmacniają uwagę, planowanie i współpracę.
To właśnie ta część najlepiej pokazała sens synergii: regulacje i rekomendacje zyskują wartość wtedy, gdy są osadzone w praktyce codziennej pracy nauczyciela, trenera i dyrektora szkoły.
Wydarzenie zainicjowane przez KSOS wraz z partnerami stało się ważnym punktem odniesienia dla środowisk edukacji i sportu. Dwa przyznane wyróżnienia – Rzeczniczki Praw Dziecka oraz Akademii Kultury Fizycznej – są wyrazem zaufania, ale i przypomnieniem, że standardy ochrony praw dziecka i jakości kształcenia fizycznego buduje się codzienną praktyką. W Krakowie pokazano, że można myśleć o bezpieczeństwie danych, mądrym korzystaniu z technologii i rozwoju fizycznym dzieci w jednym, spójnym paradygmacie – a następnie przekuwać ten paradygmat na konkretne działania w szkole, na pływalni, w sali gimnastycznej czy podczas zajęć rozwijających kompetencje poznawcze i społeczne.
